 Werom
De elfde van de elfde… Sint Sint Maarten, Ik priegel dit liedje zo weer met mijn toetsenbord tevoorschijn op het beeldscherm. Wat hebben we dit vroeger vaak gezongen! Elk jaar weer totdat je van de lagere school af was, want dat was zo'n beetje de leeftijdsgrens dat je nog bij de deuren langs mocht. Er gingen geen vaders en moeders mee, nee we moesten ons zelf redden. Waar moest je bang voor zijn? Met zelfgemaakte lampions, geduldig uitgeprikt op school. Voorzien van een kaarsje. Geen batterijen en aan fragiele draadjes hangende lampjes, die batterijen waren zomaar leeg. Heerlijk, ongegeneerd snoepen. Gelukkig was moeder zo slim om de opgehaalde voorraad in een groot blik te stoppen. Ik vind het maar vreemd dat ze dit gebruik hier bij ons in de dorpen niet kennen. Het eerste jaar dat we hier woonden, zaten we met een hele voorraad snoepgoed klaar te wachten op de eerste aan bellers. Niks geen kinderen, niks geen liedjes en vooral geen lampionnen. Maar wel weer voor een aantal weken snoep! Waarom hier geen Sint Maartenoptochten? Is het weer hier te guur? Sneuvelen bij voorbaat lampions in de harde herfststormen die hier voor je gevoel altijd woeden? Is er in het verleden een strenge schooltandarts geweest die middels waarschuwende brieven ouders op de hoogte bracht van de onherstelbare schade die spekjes, dropjes en toffees aan je gebit toe brengt? Of wonen hier heel veel krenterige dorpsbewoners, die kinderen nauwelijks een snoepje gunnen. Dat laatste kan ik me echt niet voorstellen, want toen onze kinderen nog klein waren, kwamen ze regelmatig kauwend thuis en vertelden glunderend dat ze dat snoepje van buurman die-en-die hadden gekregen… Wie heeft een antwoord op dit raadsel? Is het uit den boze in het behoudende noordoosten van onze provincie? Zijn de kerken faliekant tegen? Staan boze dorpsgenoten met stokken en hooivorken bibberende met lampionnen gewapende kindertjes op te wachten? Wie zal het zeggen, ik heb het nooit begrepen. Als ze op 11 november aanbellen en er staan toch kinderen voor de deur, dan moet ik hen schouderophalend een pot augurken aanbieden. Want na zoveel jaren van Sint Maartenloze avonden, geloof ik echt niet meer in een revival. |
Elke dag mochten we er wat snoep uithalen en zo kon je wel 4 weken vooruit. Maar of dat laatste helemaal klopt, weet ik niet helemaal meer zeker. Het kon best zijn, dat de trommel na een week al helemaal leeg was.