It is no -
|
 Skûtsjesile is myn nocht...
As ik mei myn skûtsje troch Fryslân wer gean Dit ferske sit my no de hiele dei yn'e holle. Op 'e fyts, ûnder it ôfwaskjen, by in doarpsgenoat yn de auto, it wol der mar net út... Lolke Lûkpûde...
Nu moet het niet malder worden. Van de week las ik in de plaatselijke courant uit de hoofdplaats alweer een groot verslag van de stadsfeesten wat ons nu toch begint te vernuiveren. Weethoevaak staan de afgelopen dagen grote stukken van deze feestelijkheden in de courant en als we vanwegen onze eigen dorpsfeesten een mooi verslag in de courant hebben willen dan geeft men niet thuis en heeft de redakteur wel weer een verlegje om ons met inmoed geschreven stuk te weigeren. Dat had zijn vader ook niet weten moeten want die is ook maar begonnen als arbeider bij de Parley en die was altijd optein en als hij wat voor je doen kon stond hij altijd vooraan om voor je te schreppen of om je tuin te behemelen. Nee die onverstand achter het bureau had het niet in het hoofd en zet ons mooie verslag in de donderdagcourant... Sin oan it feest... Dat was weer een ware uitputtingsslag. Lange dagen, veel plezier, patat en sfeer. Maar wat was het prachtig! De foto's op de diverse sites en het mooie verslag elders in deze Hichtepunten spreken voor zich. De dorpen hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Toch? Een zuivelheer zei ooit (en dan bedoel ik niet dé bekende zuivelheer, hoewel hij het wel gezegd zou kunnen hebben): 'Asto rúzje ha wolst op 'e buert, dan moatte jo doarpsfeest hâlde, mei in fersierde wein…' Zit wel wat in. Elk feest weer zijn er de nodige onenigheden en woordenwisselingen. Vooral in de periode voorafgaand aan het feest. Dan moet de wagen getimmerd worden, moeten er plannen bedacht worden voor de buurt en moet er een zeskampploeg samengesteld worden. En dat gaat niet zonder strijd, ik hoef u verder niets uit te leggen... Je kunt er niet vroeg genoeg...
Nietsvermoedend reed Piebe op een vroege zaterdagmorgen door het ontwakende dorpje. Op weg naar een afspraak met de kapper. Je gaat er vanuit dat de meeste dorpsgenoten genieten van deze vrije dag en langzaam ontwaken. Niets bleek minder waar, want het dorp bruiste volop. Overal activiteiten! Autowassende buurtgenoten, het laatste gras maaiende tuinvolk, bladblazende buurmannen en ramenzemende 'himmelsters'. De plaatselijke kabelaar maakte het helemaal bont en had en passant de hele straat geblokkeerd met een heuse bult ondefinieerbaar grofkorrelig zand... De seagefiler...
Froeger, yn myn berteplak Balk, wie der in âld frijgeselle man, wy neamden dy man de Seagefiler. It ferhaal gie, dat dy man froeger mei lytse filen by de boeren lâns gie om harren seagen wer op skerpte te bringen. Net ien yn Balk wist syn echte namme, mar de Seagefiler wier rûnom bekend. Yn earsten omdat hy sa eigenaardich op syn fyts troch de buorren ried. Nei't hy in pear slaggen op'e trapers makke hie, gie hy altyd even rjochtop stean op dyselde trapers. Dat wie in hiel koddich gesicht... Het raadsel van de kerstster...
'Och heden,' zei mijn schoonmoeder, toen ze met een prachtige kerstster in haar armen over de drempel van de voordeur naar binnen stapte, 'Je hebt er al drie!' En daarmee doelde ze op de drie kerststerren die bij ons in het halletje stonden. Keurig in plastic verpakt, klaar om in de vensterbank gezet te worden... Sinterklaas...
Dat was wel spectaculair! Sinterklaas kwam aan in Dokkum! Nou komt de goede Sint elk jaar aan in Dokkum, maar deze keer werd hij bij aankomst in de gaten gehouden door de camera's van Omrop Fryslân. En dat geeft leuke beelden… Ik weet niet hoe het u is vergaan, maar ondergetekende deed niks anders dan speuren of er ook bekenden in beeld kwamen... Skakers en smashers...
Der hearsket in serene rêst yn it doarpshûs wylst ik dit stikje oan it skriuwen bin. De skakers wiene yn it earstoan wakker oan it harsenskrabjen om't ien fan harren klupleden net opdaagjen kaam. In tillefoantsje holp net, de skaker wie net te berikken en bleau wei. Doe ha se de kompetysje mar oer de kop goaid en sit in elk no tsjin in oar te skaken as de bedoeling wie. Nei harren twadde bakje kofje, binne se no dochs yn tinzen weisakke. En ha ik moai even de tiid om wat op papier te setten... Lijst met lotsooi, meneel...? Wy moatte op 'e tiid ite. Dat ik hie om likernôch kertier foar sanen de panne op tafel. Rys. Mei in hearlik sauske, dêr binne wy allegearre gek op. Mar de ploech wie noch net kompleet! Noch mar twa fan ús gesin spoeken yn hûs om. Wy wisten dat nûmer trije wolris let thús komme koe, mar dan docht in magnetron fertuten. Mar nûmer fjouwer, wêr siet dy? Koe net fier fuort wêze, want hy hie syn wurk sa yn 'e steek litten, alles lei der noch, dat hy soe fêst sa werom wêze. Mar al wa't kaam, hy net...Lês fierder >> Nei boppen Het Oranjegevoel... Of het nou winst of verlies zou zijn, ik had me voorgenomen om na de wedstrijd Nederland Duistland een verhaaltje te gaan maken voor ons dorpsblad. Bij winst zou de Hichtepunten te klein zijn geweest! Eindelijk, eindelijk winnen van ons buurland op een belangrijk toernooi, ik zou elke speler de hemel in geprezen hebben. Bij verlies was ik gauw klaar met mijn bijdrage. Dan zou de teleurstelling zo groot zijn geweest, dat ik de moed niet zou hebben om zelfs maar een halve bladzijde vol te schrijven... Maitiid...
Hjoed komt de maitiid! Alderen ûnder ús sille dizze oanhef fêst wol herinnerje. Tetman de Vries hat it ferske mei deselde titel faak foar de minsken songen. Elk jier komt dit ferske my wer yn't sin. Dan sit ik sjongend op 'e fyts, dan klinkt en davert it fier yn it rûn... Het huisje in de sneeuw...
Het was bitter koud. De sneeuw danste door de koude avondlucht en het zorgde voor hoge sneeuwduinen in het kleine dorpje. De mensen waren thuis en dachten er niet aan om naar buiten te gaan, want het was bitter koud, o zo koud. De gordijntjes waren dicht en de kachel brandde. De mensen zaten gezellig thuis, knus bij de warme haard, waarvan de vlammen gezellig knisperden... Sint Maarten... Sint Sint Maarten, Oer stokbôlen en oare ûngemakken...
Ferline jier is der by it opromjen in lampke fan de krystferljochting sneuvele. Lokkich stie der mei grutte letters op 'e doaze 8 watt 2.5 volt. Want om dat mei myn lêsbrileagen fan it fittinkje fan sa'n lyts lampke te dikerjen falt ek net ta. Op nei de Gamma. Want ek dat stie mei grutte letters op 'e doaze. Twa jier lyn hienen wy se dêr weihelle, wy woenen bûten ek noch wat ferljochting ha. Om't ik rjochting Dokkum moast, krige ik noch wat opdrachten mei. Bestellingen oanhelje foar de krystdagen, dy soenen fêst klearlizze. Ach, kin yn deselde loop, wy ha in pear dagen frij en dan ha jo soks wol oan tiid... Simmertour... In navolging van de provinciale Simmer 2000 commissie, is de commissie die deze feestelijkheden voor onze 4 H-dorpen organiseert, op promotietour langs dorpsgenoten 'om utens' geweest. Ondergetekende was meegevraagd voor de verslaggeving. In de eerste tourgesprekken moest men uitmaken, welke ex dorpsgenoten bezocht zouden worden. Aangezien het budget erg krap was, kon er nauwelijks een trip over de grens van Friesland gemaakt worden, maar toen zich spontaan een plaatselijk bedrijf als sponsor opgaf, kon er één plaats in Holland bezocht worden. Canada of Amerika was met zo'n begroting natuurlijk in het geheel niet haalbaar, maar ach, daar waren Kroes c.s. al geweest. Dus de plaatselijke commissie kon zich beperken tot een rondrit door NO-Friesland, met een klein uitstapje naar Varseveld...
Door de bomen het bos niet meer zien en de vis(ser) wordt duur betaald...!
Een paar dagen geleden kreeg ik een telefoontje van mijn oude vriend Gradus Pompeblêd uit Gaasterland. Dat was een tijd geleden! Gradus heeft in het grijze verleden bij mijn afwezigheid ooit eens stukjes geschreven voor ons dorpsblaadje. Maar aangezien deze bijdragen altijd in het Frysk waren en dit door onze lezers niet zo op prijs werd gesteld, was destijds de schrijverij van vriend Pompeblêd geen lang leven beschoren. Het verbaasde mij dat hij, ondanks zijn korte carrière bij Hichtepunten, toch nog weer contact met mij zocht.
Frans Galdee en de Gibonezen...
Frans Galdee had een mooi opeltje gekocht. Niet te oud, niet te jong en net betaalbaar voor zijn smalle beurs. Het autootje zag er netjes uit en Frans was in zijn nopjes met zijn nieuwe aankoop. Ook de rest van het gezin was tevreden over het nieuwe vervoersmiddel. Het oude peuzjootje had de APK niet doorstaan en men moet in deze moderne tijd toch van A naar B, nietwaar? Elf steden en dertien ongelukken... In 4-tal ferhalen oer it (út)riden fan de fytsâlvestêdetocht op Pinkstermoandei...
De oplettende dorpsgenoot is het ongetwijfeld opgevallen, dat ondergetekende samen met zijn maat op Pinkstermaandag jl. de dag van zijn leven heeft gehad. En in navolging van ene Melle Durkjema volgt in de komende 11 (...) Hichtepunten het verslag van de Tocht der Tochten, de strijd tegen de elementen, de survival van de 11-steden of: Hoe je jezelf tegenkomt tussen Dokkum en Dronrijp... |
Werom:
