Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn...

Nietsvermoedend reed Piebe op een vroege zaterdagmorgen door het ontwakende dorpje. Op weg naar een afspraak met de kapper. Je gaat er vanuit dat de meeste dorpsgenoten genieten van deze vrije dag en langzaam ontwaken. Niets bleek minder waar, want het dorp bruiste volop. Overal activiteiten! Autowassende buurtgenoten, het laatste gras maaiende tuinvolk, bladblazende buurmannen en ramenzemende 'himmelsters'. De plaatselijke kabelaar maakte het helemaal bont en had en passant de hele straat geblokkeerd met een heuse bult ondefinieerbaar grofkorrelig zand. Niemand kon er langs en eenieder werd gedwongen een andere route te nemen. Zo gaat het vaak op zaterdag. Als het tegenzit zijn alle toevalswegen afgesloten. In het verleden kon het zo gebeuren dat de SRV-wagen de ene straat had afgesloten, dat een poetsende chauffeur een andere steeg had vastgezet en dat een draaiende kraan je dwong om over Brantgum te rijden.

Toen ik dit op mijn werk vertelde, was een ieder in de veronderstelling dat op dergelijke zaterdagen heel het dorp in rep en roer was, dat boze inwoners de politie belden en dat buren vechtend over straat rolden als gevolg van zoveel oponthoud. Onzin natuurlijk! Niks geen ruzie, niks geen gescheld en korte lontjes. Het wordt gewoon geaccepteerd. Sterker nog, je stapt uit en helpt elkaar, of vriendelijk knikkend draai je de auto in een andere richting. Soms breng je de auto weer thuis en stapt op de fiets want ach, het sportveld is ook zonder auto bereikbaar. Vol onbegrip kijken de 'stadse' collega's je aan. Omrijden? Elkaar helpen? Kom zeg, je hebt wel wat beters te doen. De winkels wachten en op de hectische zaterdagen wachten vele verplichtingen. Tijd is geld en buurman vraagt maar een vergunning aan bij de gemeente, zodat zij voor omleidingborden kunnen zorgen. Menig collega vraagt zich af hoe een grijzende onderwijzer zich staande kan houden in een dorp vol glurende mensen. Steeds weer probeer ik het gemoedelijke karakter van ons dorp uit te leggen. Maar niemand die het begrijpt en zuchtend stamelen ze elke keer weer: 'Ik zou niet graag in zo'n dorpje willen wonen...' Hoeft van ons ook niet. Blijf maar lekker wonen in je nieuwbouwwijkje aan het water.

Komende zaterdag is Piebe ook in actie! Nee, de straat wordt niet afgezet en ook wordt de auto niet gepoetst, om over bladblazen maar te zwijgen. Het moge inmiddels duidelijk zijn, dat Piebe afgevallen bladeren koestert als een warme herfstdeken. Piebe gaat aan de slag met de kerstversiering. Sinterklaas of geen Sinterklaas, de versiering moet in de voortuin komen. Het is al november en kerst komt steeds dichterbij. Bij de Europatuin was men in september al in de kerststemming en door dat vroege virus aangestoken heeft Piebe besloten om er dit kerstfeest als de kippen bij te zijn. De versiering in de voortuin wordt spectaculair! Als een Amerikaanse chauvinist bouwt Piebe het hele huis om tot een multimediale kersthappening. Een belevenis waarbij de Efteling in het niet valt. Elke dag komt het verkeer stil te staan in onze straat want men wil genieten van zoveel kerstsfeer! Prachtig engelengezang onder kleurig stralende kerststerren. Rollebollend over straat? Wel nee, tot tranen geroerde streekgenoten, die elkaar snikkend in de armen vallen. De ware kerstgedachte in een armoedige achterstandswijk.

Alle gekheid op een stokje. Nu al in de kersstemming? En hoe moet het dan straks op het kerstfeest? Moe van alle kerstspulletjes en kerststress door het overweldigende kerstaanbod van landelijke winkelketens en commerciële tv-stations? Het is toch te gek dat je in oktober al geconfronteerd wordt met kerstballen en White Christmas klingelende nepkerstmannetjes in de tuincentra. Valt er straks nog wat te vieren?

Piebe zet op kerstavond pas de kerstboom in de kamer en de verlichte paardenslee komt pas een week voor de kerst in het gras te staan. Nou vooruit, het knippen en plakken van de kerstkaartjes wordt wat eerder opgestart, want het is en blijft sneu dat een goede kennis de gemeende kerstwens pas in januari ontvangt. Hoewel? Dan is Piebe wel de eerste in het nieuwe jaar. In januari al een kerstwens! Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.

En daar begon ik dit stukje ook mee. Er vroeg bij zijn. Omdat de kapster stond te popelen om Piebe's weelderige haardos in model te brengen. Halftien moest ik me melden. Dat is toch vroeg voor een vrije zaterdag?! Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn ...