It geheim fan it ferdwinende wetter...

Panyk! It reade lampke fan de kuolling fan ús bus begûn te brânen. En te piipjen… No ja it lampke pipe net, mar der kaam al in warskôgjend lûd it dashboard. Lokkich wiene wy op it plak fan bestimming. Wy hoegden net fierder te riden. Gau yn ‘e hantlieding sjen wat al dat kabaal en ljocht betsjutte koe.

Mar dat is krekt as mei bysluters fan medisinen, soks kinne jo better net lêze. Want wy mochten perfoarst net fierder ride en ek de motorkap mocht ek net omheech om te sjen oft der noch wol kuolfloeistof yn siet. Stel je foar, de boel kin fanwegen de hitte eksploadearje en ek de dop fan it kuolfloeistofreservoir kin jo tsjin de holle knalle… Kap ticht dus. Hoe dan fierder?

Earst mar ôfkuolje. Sawol de auto as de bestjoerder…

Mar ja, der komt in momint dat jo wer fierder moatte. Lokkich wie it piipjen en it knipperjen dien, mar jo koene op jo fingerseinen neitelle dat it sa wer barre soe. Dan mar nei it earste it bêste tankstasjon om kuolfloeistof, want dat it dêr mei te krijen hie wie wol dúdlik.

Lokkich wie der in aardige jongfeint dy’t it hiele proses begelate en kreas it fleske mei kuolfloeistof leech geat yn it reservoir. Want dat wie yndied leech. Hy sei ek noch dat wy der ek wol gewoan wetter yn dwaan koene, want dêrmei kamen wy ek wol thús.

Wy koene no wer fierder, sûnder dashboardwarskôgingen. En de temperatuer fan de motor rûn ek net op. De meter bleau kreas, krekt as altyd, yn ‘e midden stean. De ideale bedriuwstemperatuer…

Mar wat wie der dan oan ‘e hân? Wêr wie al dy kuolfloeistof bleaun? Want ek ûnder de auto leine gjin drippen. Ha wy wer, in geheimsinnige steuring mei ferdwinend wetter… Gau nei ús fêste doarpsmonteur.

Wy krigen al rap in appke. Kachelradiator wie lek en dy kachel wurdt stookt mei waarm wetter fan de motor. Aha, no begrepen wy ek wêrom’t de ruten besloegen at wy de kachel oansetten.

It koe reparearre wurde, mar it soe wol in hiele operaasje wurde, want de kachel siet op in frjemd plak. It hiele dashboard soe der út moatte. No ja, it is net oars, toe mar wer en de reparaasje waard yn gong set.

Duorre net lang as ik waard fia de app op ’e hichte brocht fan de foarderingen. Seach der mâl út! Mar ik skrik net sa gau fan soksoarte fan foto’s. Want as jo yn in garaazjebedriuw grut wurden binne, dan binne der wol folle mâldere situaasje. Withoefaak ha‘k auto’s fanwegen in reparaasje hielendal útelkoar lizzen sjoen. Dat je dan tinke hoe moat dit ea wer ride…

Wy ha der dan ek alle betrouwen yn dat wy aanst wer moai tuffe kinne yn in hearlik waarme auto. En dan mar wer wachtsje op de folgjende steuring, want ús bus wurdt in ek in dei âlder en dan is it krekt sa as mei de baas, sa no en dan wat steuringen en (lytse) mankeminten…

No ja, lytse…