It is no -
Earder dit jier: Argyf:
Persoanlike saken:
Ferhalen:
Hantum-sides:
Makke troch Hendrik: Klik hjir (befeilige)
MyTube:
|
Wêr bisto?... It is ek wol wat. Jo belje pake op, dan hâldt pake in hiel ferhaal op it anwurdapparaat, mar pake seit dêrnei neat werom. En dat moatte jo dan allegearre mar begripe as jo twaenheal jier binne...
En foar lêzers mei in iPad as soksawat (Flash wurket net yn iOs), klik hjir... Sint Maarten...
Heiten steane achter hage en sket
Graag vragen wij u om mee te werken aan Schoenmaatjes.
Een actie van Edukans, waarbij kinderen in Nederland een
schoenendoos vullen met schoolspullen, toiletartikelen en
speelgoed voor leeftijdsgenootjes in landen als Ghana, Irak,
Kenia en Oeganda. Een leeftijdgenootje dat leeft in moeilijke
omstandigheden. Ook wij als basisschool doen dit jaar van
harte aan deze actie mee. Als school proberen we in totaal 70 schoenendozen voor onze
rekening te nemen. Daarbij kunnen we niet zonder uw hulp!
Dit jaar gaan we de schoenendoosactie combineren met de
Sint Maarten lampionnenoptocht op 11 november. Op deze
avond tussen 18.00 en 19.15 komt een groepje kinderen bij u
langs de deur. Het is niet de bedoeling dat de kinderen bij de deur iets
lekkers krijgen, graag alleen spullen voor de schoenendoos.
(Deze mag u in een plastic tas aan de leerlingen meegeven.)
De kinderen worden op school beloond met een bedankje en
iets lekkers! In prachtige aksje en tige goed slagge! It Hûs fan de Dichter... Op de kâlde en grize klaai stiet by ús yn 'e strjitte in lyts húske. In bejaardewenstje. Yn dat hûs is Akke delstrutsen. Ik wit it net hielendal krekt hoe't sit, mar Akke har woartels lizze yn Hantum. Akke har woartels binne útrûn nei oare dielen fan ús lân en nei in gâns lange tiid fan in Hollânsk teatraal libben is Akke wer telâne kaam yn it doarpke fan har âlden. En dêr hat se har hûs ta it Hûs fan de Dichter omdope. It Hûs fan de Dichter is een klein intiem podium voor Poëzie Kunst en Bezinning in het uitgestrekte landschap van NO Fryslân, sa omskriuwt se it op har webside. As it lytse Fryske flachje út is, is it Hûs iepen en is elk wolkom. Der is plak foar sa'n 30 gasten. It flachje wie út en Hendrik siet op in lyts Gamma klapstuoltsje yn de smûke keamer. De rook fan kofje kaam je temjitte en út it achterrút wei seagen wy de mûne yn it Hantumerleech draaien. In prachtich dekor fan Sneinsrêst, sa as Akke har eveneminten omskriuwt. Fan'e middei wie Erik Post op besite. In ferhalenferteller út Hoorn. It waard in poëtyske middei mei ûngewoane, mar bysûndere ferhalen.
Fan de skriuwer dy't foar syn brea ferhalen skriuwe moast, mar nettsjinsteande dizze ropping in hekel krige oan Kryst. Want dan is it topdrokte foar him en moat hy mar oan elk fersyk foldwaan. Toe je, skriuw foar my in ferhaal! En tink derom, de krystsfear moat der fan ôf drippe... It ferhaal fan Anna, de útstrûper (eendagsvlieg) en nei it skoft in byldzjende ferhaal fan Albertino de sirkusartyst, balansearjend op syn reade tried as libbenskoard. Even tocht ik ûnder it ferhaal fan Albertino dat it in figuer wie út dat ferhaal. Want it gie oer in man op sandalen. Mar hie hy dêr wol sitten? As soe it dochs ferbylding wêze? Want sa bot sprutsen de ferhalen wol...
After the storm... Wy ha sa stadichoan hiel wat muzyk op de Pc stean. Lit my ris stoarm yntikke, aktueel, is't net sa? De list wie net iens sa grut, mar wol aardige nûmers.
It nûmer fan Gurbe Douwstra heart eins net yn 'e list, want it is yn it Frysk stoarm. Mar by it ynfieren fan dit nûmer hie 'k in a fergetten. Goh, dat ha 'k oars noait... Hoewol, stoarm passet der dan wol wer by. Dizze stoarm kin wy net keare, sa sjongt Gurbe. Nee, ôfrûne moandei koenen wy dit wyntsje ek net tsjinhâlde...
By ús sels foel it ta, wy hienen mar ien dakpanne dy't der ôfwaaid wie. En in hoekje fan ús stek wie stikken, want dêr wie in grutte tûke fan buorman syn beam op fallen. Earme buorman. Twa mânske beammen hienen de stoarm net oerlibbe en wienen mei donderend geraas troch de sketten fan de oare buorlju fallen. De hiele wike binne se oan it oprûmjen west.
No is it mar ljocht by ús achterhûs en yn ús hal by de foardoar. Ek ferbyldzje ik my dat de radio minder ûntfangst hat. (Wy ha noch in âlderwetske antenneradio yn 'e keuken stean...) En dat it ljocht achterhûs minder gau oangiet as wy der lâns rinne. Wurkje beammen net as in soarte fan reflektor fan alderhande sinjalen? Ach, ik wit soks ek net... Wat ik wol wit is dat it no keal wurden is. En hie 'k it yn it ferline net altiten oer de keale klaai tsjinoer it prachtige en boskige Gaasterlân? Guon binne fêst tige bliid dat it oprûme is, mar myn boskhert fynt it eins wol in bytsje skande... No mar ôfwachtsje wat buorman mei de stronk docht. Dy leit noch heal oerein yn 'e tún. Dizze beam kinnende sil hy wol wer útrinne. Mar dan wurdt it wol in hiel bosk! Dochs mar ris mei buorman prate... En no spilet iTunes Riders on the Storm... Prachtich!
Hege beammen hawwe gâns wynfang...
|